LAT

Lewis Short

ob-rōdo, ĕre
* V. a., to gnaw (ante- and post-class. for mordeo).
* Lit.: vermis te semper obrodit,Ambros. Tob. 7, § 26: ut quod obrodat sit,Plaut. Am. 2, 2, 92.
* Trop., to gnaw over, chew upon; to backbite, depreciate: haec sunt argumentationis ossa, quae obroditis,Tert. adv. Marc. 2, 5 init.: sacrilego morsu pretiosum fidei velamen obrodunt,Ambros. Spir. Sanct. 1, 16, 164: frequenter obrodi a maledicis obtrectatoribus,id. in Psa. 118, Serm. 8, 36.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory