LAT
oborior
JSON
Lewis Short
ŏb-ŏrĭor, ortus, 4
* V. dep., to arise, appear, spring up (class.): oboritur, nascitur, nam praepositionem ob pro ad, solitam poni, testis hic versus: tantum gaudium oboriri ex tumultu maximo, Paul. ex Fest. p. 190 Müll.: tenebrae oboriuntur,Plaut. Curc. 2, 3, 30: lacrimis ita fatur obortis,Verg. A. 11, 41; Ov. M. 2, 181: bellum,Liv. 21, 8: laetitia,Ter. Heaut. 4, 3, 2: vide, quanta lux liberalitatis et sapientiae mihi apud te dicenti oboriatur, * Cic. Lig. 3, 6: sitis,Suet. Ner. 34: caligo,id. ib. 19 al.: verba,App. Flor. 1, p. 29 Oud.
* V. dep., to arise, appear, spring up (class.): oboritur, nascitur, nam praepositionem ob pro ad, solitam poni, testis hic versus: tantum gaudium oboriri ex tumultu maximo, Paul. ex Fest. p. 190 Müll.: tenebrae oboriuntur,Plaut. Curc. 2, 3, 30: lacrimis ita fatur obortis,Verg. A. 11, 41; Ov. M. 2, 181: bellum,Liv. 21, 8: laetitia,Ter. Heaut. 4, 3, 2: vide, quanta lux liberalitatis et sapientiae mihi apud te dicenti oboriatur, * Cic. Lig. 3, 6: sitis,Suet. Ner. 34: caligo,id. ib. 19 al.: verba,App. Flor. 1, p. 29 Oud.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
