Lewis Short
ŏboedĭentĭa | obed- (noun F) : (), , oboediens
* Obedience (class.).
* Of persons.
* With gen.: servitus est oboedientia fracti animi,Cic. Par. 5, 1, 35.
* Of bees: mira plebi circa regem oboedientia,Plin. 11, 17, 17, § 52.
* Of elephants: intellectus illis sermonis patrii et imperiorum oboedientia,Plin. 8, 1, 1, § 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary