Lewis Short
oblīvĭo (noun F) : obliviscor.
* Lit., a being forgotten, forgetfulness, oblivion (class.): oblivio veteris belli,Cic. Imp. Pomp. 4 init.: laudem alicujus ab oblivione atque a silentio vindicare,to rescue from oblivion,id. de Or. 2, 2, 7: meam tuorum erga me meritorum memoriam nulla umquam delebit oblivio,id. Fam. 2, 1, 2: dare aliquid oblivioni,to consign to oblivion,Liv. 1, 31, 3: oblivione obruere,Cic. Brut. 15, 60; for which (late Lat.): oblivioni tradere, Aug. Civ. Dei, 18, 31, 2; Hier. in Psa. 68, 1 al.: omnes ejus injurias voluntariā quādam oblivione contriveram,had consigned to oblivion,Cic. Fam. 1, 9, 20: in oblivionem negoti venire,to forget,Cic. Verr. 2, 4, 35, § 79: satius erat ista in oblivionem ire,to be forgotten,Sen. Brev. Vit. 13, 7 init.: in oblivionem diuturnitate adduci,Cic. Verr. 1, 17, 54: capit me oblivio alicujus rei,I forget something,id. Off. 1, 8, 26: per oblivionem,through forgetfulness,Suet. Caes. 28: in oblivione est,is forgotten,Vulg. Luc. 12, 6.—In plur.: carpere lividas Obliviones,Hor. C. 4, 9, 34; Gell. 9, 5, 6; Quint. Decl. 306.
* Transf.
* Subject., a forgetting, forgetfulness (post-Aug.): in eo (Claudio) mirati sunt homines et oblivionem et inconsiderantiam,Suet. Claud. 39, Tac. A. 11, 38.
* Concr
* Oblivio litterarum, a poet. designation of Orbilius Pupillus, a grammarian, who lost his memory in his old age, Bibacul. ap. Suet. Gram. 9.
* Flumen Oblivionis, an appellation of the river Limia, in Hispania Tarraconensis, acc. to the Gr. ὁ τῆς λήθης, Mel. 3, 1, 8; Flor. 2, 17, 12; called flumen Oblivio, Liv Epit. 55.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary