Lewis Short
(verb) : ob-dormĭo, īvi or ii, ītum, 4, and
* A., to fall asleep (class.): ebrium obdormivisse,Plaut. Am. 1, 1, 116: Endymion nescio quando in Latmo obdormivit,Cic. Tusc. 1, 38, 92: sub taxo,Plin. 16, 10, 20, § 51: quem obdormire volumus,Cels. 3, 18: Atiam obdormisse,Suet. Aug. 94: nepetam substernere obdormituris utile est,Plin. 20, 14, 56, § 158 (Jan, eo dormituris).
* Esp., to fall asleep in death (eccl. Lat.): obdormivit in Domino,Vulg. Act. 7, 59.
* Act. (anteclass.): omnem obdormivi crapulam,have slept off all my debauch,Plaut. Most. 5, 2, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary