LAT

Lewis Short

ob-do, dĭdi, dĭtum, 3
* V. a., to put, place, or set one thing before another; to put against; to shut, close, fasten, etc.: obdere, opponere vel operire, Paul. ex Fest. p. 191 Müll. (not in Cic. or Caes.): pessulum ostio obdo,slip the bolt,Ter. Eun. 3, 5, 55: forem obdo,shut,Plaut. Cas. 5, 2, 15: obde forem,Ov. A. A. 3, 587: obditis a tergo foribus,Tac. A. 13, 5; Ter. Heaut. 2, 3, 37; Ov. F. 1, 28: fores obditae ferratis trabibus,Plin. 6, 11, 12, § 30: Propontidis fauces Porcius Cato sic obditis navibus quasi portam obseravit,placed opposite,Flor. 3, 6, 10: auribus ceram obdere,Sen. Ep. 31, 2: feralibus amiculis instrictus atque obditus,enveloped, wrapped in,App. M. 10, p. 244: capillos in mutuos nexus obdere,id. ib. 3, p. 137.— Poet., to expose: hic nulli malo latus obdit apertum,exposes an unguarded side to no evil-minded person,Hor. S. 1, 3, 59.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory