(adverb) : numquam or nunquam (both in good use; the former prevails before the Augustan age), ne-umquam
* At no time, never: numquam edepol med istoc vinces,Plaut. Stich. 5, 5, 13: quod (principium) si numquam oritur, ne occidit quidem umquam,Cic. Rep. 6, 25, 27; id. Att. 14, 13, 6: videre mihi videor tantam dimicationem, quanta numquam fuit,id. ib. 7, 1, 2: illum numquam, dum haec natio viveret sine curā futurum,id. Sest. 63, 132: numquam ante hoc tempus,Caes. B. G. 1, 44: numquam donec,Liv. 34, 23.
* Followed by a negative.
* For non, not, by no means: qui hodie numquam ad vesperam vivam!Plaut. As. 3, 3, 40: numquam omnes hodie moriemur inulti,Verg. A. 2, 670: numquam hodie effugies,by no means,id. E. 3, 49; cf. Plaut. Am. 1, 1, 270; id. Mil. 4, 4, 56; Ter. Heaut. 3, 1, 44: nihil in mentem? numquam quidquam ( = prorsus nihil),Ter. Ad. 4, 1, 12; cf. Plaut. Capt. 1, 1, 8.
* With a negative in the same clause, affirmatively: numquam non ineptum,always,Cic. de Or. 1, 24, 112; id. Fam. 12, 18, 1; Sen. Ep. 11, 4; cf.: probi mores numquam non plurimum profuerint,Quint. 7, 2, 33: numquam nisi honorificentissime Pompeium appellat,never otherwise than, always,Cic. Fam. 6, 6, 10.—*