Lewis Short
nŏvĭtas (noun F) : novus
* A being new, newness, novelty.
* In gen.: rei novitas,Cic. Div. 2, 28, 60: gratiam novitati similem parant,Quint. 1, 6, 39: novitatis gratiā,id. 9, 3, 58: plus novitatis,id. 8, 3, 74: (figura) ipsā novitate ac varietate magis delectat,id. 9, 2. 66.—In plur., new acquaintances, friendships: novitates, si spem afferunt, non sunt illae quidem repudiandae, vetustas tamen loco suo conservanda,Cic. Lael. 19, 68.—Poet.: anni,i. e. the spring,Ov. F. 1, 160.—Adverb.: AD NOVITATEM,anew, newly,Inscr. Orell. 3278.
* In partic.
* Rareness, strangeness, unusualness: sceleris atque periculi novitas,Sall. C. 4, 4: perturbatis nostris novitate pugnae,Caes. B. G. 4, 34: rerum, Ov. M. 2, 31: adjuta est novitas numine nostra dei,this novel attempt,id. P. 4, 13, 24; so in plur., Inscr. Grut. 337.
* Trop., newness, reformation. In eccl. Lat.: in novitate vitae,Vulg. Rom. 6, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary