Lewis Short
nausĕa | nausĭa (noun F) = ναυσία: or
* Sea-sickness.
* Lit.: ne nauseae molestiam suscipias aeger,Cic. Fam. 16, 11, 1: navigavimus sine timore et nauseā,id. Att. 5, 13, 1: nauseā pressus,Cels. 1, 3.
* Transf., in gen., sickness, nausea; vomiting (syn. fastidium): nausea segnis, quae bilem movet nec effundit,Sen. Ep. 53, 3: cruditates, quae nauseam faciunt,Plin. 26, 11, 69, § 112: elaeomeli non sine nauseā alvum solvit,id. 23, 4, 50, § 96: nauseam fluentem coërcere. Hor. Epod. 9, 35: ubi libido veniet nauseae,Cato, R. R. 156.
* Trop., a qualm, nausea: cotidianam refice nauseam nummis. Audire gratis, Afer, ista non possum,Mart. 4, 37, 9.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary