Lewis Short
(adjective) : nātālīcĭus, -tĭus, a, um, 1. natalis
* Of or belonging to the hour or day of one's birth, birthday, natal (class.): qui haec Chaldaeorum natalicia praedicta defendunt,a casting of nativities,Cic. Div. 2, 42, 89: sidera,id. ib. 2, 43, 91: dapes,Mart. 7, 86, 1: lardum,Juv. 11, 84: sinciput,Petr. 136; Pers. 1, 16: dies natalicius,Vulg. Gen. 40, 20.—Hence
* Subst.
* Nātālīcĭ-um (-tĭum), ii, n., a birthday present: aliquid natalicii titulo tibi mittere,Censor. de Die Nat. 1.
* Nātālīcĭa, ae, f. (sc. cena), a birthday entertainment: hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in hortis,Cic. Phil. 2, 6, 15 (so acc. to Cod Vat.; others natalicia, as n. plur.).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary