LAT

Lewis Short

nāsus (noun M.n) : m. (ante - class. , n.: quīs oculi non sunt neque nasum, Lucil. ap. Non. 215, 4; Plaut. Am. 1, 1, 288; id. Curc. 1, 2, 18; id. Men. 1, 2, 57; id. Mil. 4, 6, 41)
* The nose (syn nares).
* Lit.: nasus ita locatus est, ut quasi murus oculis interjectus esse videatur,Cic. N. D. 2, 57, 143: abripere alicui nasum mordicus,Plaut. Men. 1, 3, 12: naso exhibere molestiam,id. Capt. 4, 2, 37: naso clamare magnum,to snore,id. Mil. 3, 2, 9: acutus,id. Capt. 3, 4, 115: collisus nasus,Sen. Ira, 3, 22, 4: pravus,Hor. A. P. 36: congelati gutta nasi,Mart. 11, 98, 7: madidique infantia nasi,Juv. 10, 199: exprimere rorantem frigore nasum,Mart. 7, 37, 3: ingeminant geminos naso crispante cachinnos,Pers. 3, 87: si tibi displicuit tuus nasus,Juv. 6, 495: vigilanti stertere naso,id. 1, 57.
* The nose, as the seat of quick smell; and also the feature whereby anger or scorn is expressed; cf. naris (poet.): rancidum aprum antiqui laudabant, non quia nasus Illis nullus erat,Hor. S. 2, 2, 89.—Of anger: disce sed ira cadat naso, rugosaque sanna,Pers. 5, 91; Mart. 6, 64, 28.—Of scorn, derision, satirical wit, satire, sarcasm: naso adunco aliquem suspendere,Hor. S. 1, 6, 5: Balatro suspendens omnia naso,id. ib. 2, 8, 64: Lucilius, qui primus condidit stili nasum, Plin. N. H. praef. § 8: non cuicumque datum est habere nasum,Mart. 1, 42, 18: tacito ridere naso,id. 5, 19, 17: juvenesque senesque et pueri nasum rhinocerotis habent,id. 1, 3, 6.
* Transf., the projecting part of a vessel, the nozzle or spout (cf. nassiterna): calix nasorum quatuor,Juv. 5, 46; cf. Mart. 14, 96.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
See also: Nasus
memory