Lewis Short
myrtētum | murtētum, ae | myrtēta (noun N.f) : (), , n. (collat. form, , , f., Plaut. Fragm. ap. Prisc. p. 625 P.) [myrtus]
* A place full of myrtles, a myrtle-grove: quasi pineis murteta item ego vos virgis circumvinciam,Plaut. Rud. 3, 4, 27: collis vestitus oleastro ac murtetis,Sall. J. 48, 3: litora myrtetis laetissima,Verg. G. 2, 112.—In the neighborhood of Baiae there was such a myrtle-grove, where a warm, sudorific vapor rose from the earth, Cels. 2, 17; cf. id. 3, 21; Hor. Ep. 1, 15, 5.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary