Lewis Short
(adjective) : mŭtĭlus, a, um, μιτυλος or μύτιλος
* Maimed, mutilated (class.; syn.: truncus, curtus, mancus).
* Lit. So of those who cut off a thumb to escape military service, Cod. Th. 7, 13, 10: grabatulus uno pede mutilus,App. M. 1, p. 107, 19: naves (al. mutilatae),Liv. 37, 24: litterae,Gell. 17, 9, 12. —Of horned animals which have lost one or both horns: bos,Varr. L. L. 9, § 33 Müll.: alces mutilae sunt cornibus,without horns,Caes. B. G. 6, 26: capella,Col. 7, 6.—Hence jestingly, transf.: sic mutilus (i. e. exsecto cornu) minitaris?Hor. S. 1, 5, 60.
* Trop.: mutila et quasi decurtata (in oratione) sentire,Cic. Or. 53, 178: mutila quaedam et hiantia loqui,too briefly,id. ib. 9, 32.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary