Lewis Short
mūnĭa | moenia (noun N) : (archaic form : moenia praeter aedificia significant etiam et munia, hoc est officia, Paul. ex Fest. p. 151 Müll.), ōrum (class. only in the form munia, nom. and acc.), Sanscr. root mū, bind; that to which one is bound; cf. Gr. ἀμύνω; also moenia, murus, munus, immunis, etc.
* Duties, functions, esp. official or professional duties (class.; syn.: officia, munera): munia candidatorum,Cic. Mur. 35, 73: qui suis cervicibus tanta munia atque rem publicam sustinent,id. Sest. 66, 138: cuncti omnium ordinum extrema munia sequi, Sall. Fragm. ap. Non. 137, 12: belli pacisque munia facere,Liv. 1, 42: senatūs, magistratuum, legum in se trahere,Tac. A. 1, 2; cf.: munia consulatūs obire,id. ib. 2, 26: munia ducis implere,id. H. 1, 62: vitae servare munia,Hor. Ep. 2, 2, 131. —Post-class. forms, gen.: OB HAEC INSIGNIA GENERA MVNIORVM, Inscr. Spon. Miscell. Antiq. p. 36 (A. D. 394), but gen. muniūm, Tert. Cor. Mil. 11.—Dat. munibus, Claud. Laud. Stil. 3, 76: muniis,Amm. 31, 2, 20; Serv. Verg. A. 12, 559; Cod. Just. 8, 10, 8 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary