multĭtūdo (noun F) : multus
* A great number, multitude (class.; cf.: copia, vis, magnitudo).
* In gen.: nationes, quae numero hominum ac multitudine ipsā poterant in provincias nostras redundare,Cic. Prov. Cons. 12, 31: navium,Nep. Hann. 10, 4: argenti facti, Varr. ap. Non. 465, 27: sacrificiorum,Cic. de Or. 3, 19, 71.
* In partic.
* Of people, a great number, a crowd, multitude: tanta multitudo lapides ac tela conjiciebat, ut, etc.,Caes. B. G. 2, 6; Nep. Milt. 3, 5; id. Arist. 1, 3: multitudine domum circumdare,Nep. Hann. 12, 4: multitudine civium factiones valuere,Sall. C. 51, 40: prima lux mediocrem multitudinem ante moenia ostendit,Liv. 7, 12, 3.—In plur., multitudes: partim exquirebant duces multitudinum,Sall. C. 50, 1.
* Of the common people, the crowd, the multitude (cf. turba): ex errore imperitae multitudinis,Cic. Off. 1, 19, 65: sed multitudinem haec maxime allicit,id. Fin. 1, 7, 25: multitudinis judicium,id. Tusc. 2, 26, 63; id. Clu. 29, 59; id. Sest. 58, 124: credula,Just. 2, 8, 9.
* In gram.: numerus multitudinis, or simply multitudo, the plural number, the plural: quod alia vocabula singularia sint solum ut cicer, alia multitudinis solum ut scalae ... multitudinis vocabula sunt, etc.,Varr. L. L. 9, § 63 Müll.: cur mel et vinum, atque id genus cetera numerum multitudinis capiunt, lacte non capiat,Gell. 19, 8, 13.—In plur., Varr. L. L. 9, § 65 Müll.

s. TLL