Lewis Short
mortārĭum (noun N) :
* A mortar (mostly ante-class. and post-Aug.).
* Lit.: mortarium, in quo teruntur quae solvenda sunt,Non. 543, 22; Plaut. Aul. 1, 2, 17; Cato, R. R. 74: aerea,Plin. 33, 8, 41, § 123: plumbea,id. 34, 18, 50, § 168.
* Transf.
* A large basin or trough in which mortar is made, Vitr. 7, 3, 10; 8, 6, 14; Plin. 36, 23, 55, § 177.—Hence
* Mortar: mortario caementum addatur,Vitr. 8, 7.
* A hollow resembling a mortar, dug round a tree: arbori mortarium statim faciunt,Pall. 4, 8, 1.
* That which is triturated in a mortar, a drug: et quae jam veteres sanant mortaria caecos,Juv. 7, 170.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary