(adjective) : mōrĭgĕrus, a, um, mos-gero
* Complying, obsequious, obedient (ante- and post-class.): meo me aequom est morigerum patri,Plaut. Am. 3, 4, 21: male morigerus mihi est danista,id. Ep. 5, 1, 1: quando una vivis meis morigera moribus,id. Men. 1, 3, 19: dum me morigeram praebeo, Afran. ap. Non. 433, 29: imago ad omnem nutum hominis sui morigera,App. Mag. 14, p. 282, 26; id. M. 2, p. 117, 1 al.—Esp., compliant, Plaut. Cas. 5, 2, 20; cf. Lucr. 4, 1281.

s. TLL