Lewis Short
(adjective) : mordĭcus, a, um, id.
* Biting, snappish: quem equi mordici distraxerunt (al. mordicus, al. mordicibus),Hyg. Fab. 273.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
(adverb) : mordĭcus, mordeo
* By biting, with bites, with the teeth, ὀδάξ (class.).
* Lit.: mordicus arripere,Plaut. Curc. 5, 1, 7: si adbites propius, os denasabit tibi Mordicus,will bite your nose off,id. Capt. 3, 4, 73; cf. id. Men. 1, 3, 12: equus eum mordicus interfecit,Varr. R. R. 2, 7, 9: premere capita mordicus,Cic. N. D. 2, 49, 124: auriculam fortasse mordicus abstulisset,would have bitten off,id. Q. Fr. 3, 4, 2: caudā mordicus apprehensā,Plin. 8, 37, 55, § 132: calcibus feriens et mordicus appetens,App. M. 3, p. 140.—Prov.: mordicus petere aurum e flammā expediat, e ceno cibum, Lucil. ap. Non. 138, 21.
* Trop.: rem mordicus tenere,to hold fast to, not give up,Cic. Ac. 2, 16, 51: verba tenent mordicus,id. Fin. 4, 28, 78; Afran. ap. Charis. p. 184 P.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary