Lewis Short
(v. a.adv.) : mŏdĕro, āvi, ātum, 1, v. a.modus
* To moderate a thing (in verb. fin. only anteand post-class.).
* Lit.
* With acc.: neque tuum te ingenium moderat, Pac. ap. Non. 471, 7.
* Transf., to regulate, Dig. 3, 5, 14: ita res moderatur, ut, etc.,ib. 23, 3, 39.—Hence, mŏdĕrātus, a, um, P. a., keeping within due bounds, observing moderation, moderate (Ciceron.).
* Of persons: moderati senes tolerabilem agunt senectutem,Cic. Sen. 3, 7: in omnibus vitae partibus moderatus ac temperans,id. Font. 14, 40: moderatum esse in re aliquā,id. Phil. 2, 16, 40; cf.: Gracchis cupidine victoriae haud satis moderatus animus,Sall. J. 42, 2.
* Of things, moderated, kept within due measure or bounds, moderate: convivium moderatum atque honestum,Cic. Mur. 6, 13: ventus,Ov. Tr. 4, 4, 57: mores,Cic. Fam. 12, 27, 1: otium,id. Brut. 2, 8: doctrina,id. Mur. 29, 60: oratio,id. de Or. 2, 8, 34.—Comp.: quando annona moderatior? Vell. 2, 126, 3. —Sup.: moderatissimus sensus, Planc. ap. Cic. Fam. 10, 24, 5.—Hence, adv.: mŏdĕ-rātē, with moderation, moderately (Ciceron.): moderate dictum,Cic. Font. 10, 31: omnia humana placate et moderate feramus,id. Fam. 6, 1, 4: moderate et clementer jus dicere,Caes. B. C. 3, 20.—Comp.: moderatius id volunt fieri,Cic. Fin. 1, 1, 2. —Sup.: res moderatissime constituta,Cic. Leg. 3, 5, 12.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary