Lewis Short
(adj.adv.) : mĭsĕrĭcors, cordis, adj.misereo-cor
* Tender-hearted, pitiful, compassionate, merciful (class.).—Of persons and things: credc misericors est,Plaut. Am. 1, 1, 141: misericordem se praebere,Cic. Caecin. 10, 26: misericors et mansuetus,Auct. Her. 2, 17, 25: misericordem esse in aliquem,Cic. Lig. 5, 15; Curt. 9, 6, 12; Sen. Contr. 3, 23, 1: sint misericordes in furibus aerarii,Sall. C. 52, 12: animus,Cic. Inv. 1, 55, 106: Dominus est,Vulg. Jacob. 5, 11: (Deus) miseretur ei, quem viderit misericordem,Lact. Div. Just. Epit. 5.—Comp.: misericordior nulla est me feminarum,Plaut. Rud. 1, 5, 23: in illā gravi L. Sullae turbulentāque victoriā quis P. Sulla mitior, quis misericordior inventus est?Cic. Sull. 26, 72.—Sup.: quando misericordissimus exstitisset,Aug. Ep. 48: canes misericordissimi,Sid. Ep. 8, 6.
* Mean, pitiful, contemptible: qui autem natura dicuntur iracundi aut misericordes aut invidi aut tale quid,Cic. Tusc. 4, 37, 80.— Hence, adv.: mĭsĕrĭcordĭter, tenderheartedly, pitifully, compassionately, mercifully (ante- and post-class.): crudeliter illi, nos misericorditer, Quadrig. ap. Non. 510, 20; Lact. 6, 18, 9; Aug. Civ. Dei, 3, 31; 5, 23.—Comp.: misericordius,Aug. Doctr. Chr. 1, 16.—Sup.: misericordissime,Aug. Ep. 149.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary