Lewis Short
(verb) : mĭnor, ātus, 1, (
* Act. collat. form, v. mino) [minae], to jut forth, project.
* Lit. (only poet.): geminique minantur In caelum scopuli,Verg. A. 1, 162: saxa minantia caelo,Sil. 4, 2.
* Transf., to threaten, menace one with any thing; constr. alicui, alicui aliquid, with abl., with acc. and inf., or with ne.
* In gen. (class.).
* Alicui, Cic. Verr. 2, 4, 66, § 149.
* In partic., like the Gr. ἀπειλεῖν, to promise boastfully (poet.): atqui vultus erat multa et praeclara minantis,Hor. S. 2, 3, 9: qui magna cum minaris, extricas nihil,Phaedr. 4, 21, 4.—Hence, mĭnanter, adv., threateningly, with threats, = minaciter: multa minanter agat,Ov. A. A. 3, 582.
* Of inanim. things: cum domus mea ardore suo deflagrationem Urbi minabatur,Cic. Planc. 40, 95: plaustra populo minantur,Juv. 3, 256: illa (ornus) usque minatur, et tremefacta comam concusso vertice nutat,i. e. threatens to fall, gives signs of falling,Verg. A. 2, 628: nil color caeli minatur, Juv 14, 294: quodcumque minabitur arcus,Hor. A. P. 350.
* With acc. and inf.: ab hac minatus sese abire,Plaut. As. 3, 3, 14: dolor se patientiam debilitaturum minatur,Cic. Tusc. 5, 27, 75.—(ε) With ne: minor interminorque, nequis, etc.,Plaut. Capt. 4, 2, 11 Fleck.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
mĭnor, us
* Less, smaller inferior, etc.; comp., from parvus, q. v.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary