Lewis Short
(verb) : mĭnistro, āvi, ātum, 1, minister
* To attend, wait upon, serve, esp. at table, to serve up, pour out, hand food or drink (syn.: servio, appareo, praebeo, suggero; class.).
* Lit.
* With dat.: Acastum retine, quo commodius tibi ministretur,Cic. Fam. 16, 14, 2: cui matronam ministrasse compererat,Suet. Aug. 45.
* Transf., to take care of, manage, govern, direct; and, in gen., to provide, furnish, supply, give, afford: ministrare (naves) velis, of the steersman,Verg. A. 6, 302: naves nec velis ministrantur, nec, etc.,Tac. G. 44: ministrare victum alicui,Varr. R. R. 3, 17, 6: viros et arma alicui,Tac. H. 4, 12: prolem,to give, present, produce,Tib. 2, 2, 21: ministrabant ei de facultatibus suis,Vulg. Luc. 8, 3: faces furiis Clodianis,Cic. Pis. 11, 26: equus terga ministrat (for mounting),Val. Fl. 6, 216: jussa medicorum,to execute,Ov. H. 20, 133.—Also of inanim. subjects: sarmentum colibus sucum ministrat,Varr. R. R. 1, 31, 2: (vinum) verba ministrat, Hor. Ep. 1, 15, 20: luna ministrat equis,serves them, lights them on their way,Prop. 3, 14, 15: reges ministrabunt tibi,Vulg. Isa. 60, 10; id. Act. 20, 34.
* Absol.: hic ministrabit dum ego edam,Plaut. Curc. 2, 3, 90.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary