LAT

Lewis Short

mīca (noun F) : root smic-; Gr. σμικρός, μικρός; cf. micula; O. Germ. smahan, to belittle
* A crumb, little bit, morsel, grain (poet. and in post-Aug. prose).
* Lit.: mica panis,Petr. 42: auri,Lucr. 1, 839: marmoris,Plin. 33, 4, 21, § 68: salis,a grain of salt,id. 22, 14, 16, § 37: amomi,id. 12, 18, 41, § 83: saliens (i. e. salis) mica,Hor. C. 3, 23, 12: tus in micas friatur,Plin. 12, 14, 32, § 65: de micis puerorum,Vulg. Marc. 7, 28.
* Transf.
* A small diningroom, Mart. 2, 59, 1; Sen. Ep. 51, 12.
* In gen., a little bit, a grain: nulla in tam magno est corpore mica salis,a grain of sense,Cat. 86, 3.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory