Lewis Short
(verb) : mentĭo, ire, 4, (archaic collat. form of mentior, Prisc. 8, 6, 29, p. 799 P.):
* Te mentire spirito sancto, v. l. for mentiri,Vulg. Act. 5, 3; for mentitus, pass. part., v. mentior fin., and cf. Neue, Formenl. 2, p. 297 sq.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
mentĭo (noun F) : from root man-, men-; v. memini
* A calling to mind, a cursory speaking of, a making mention, mentioning, naming, mention: civitatis,Cic. Verr. 2, 5, 64, § 166: casu in eorum mentionem incidi,accidentally happened to mention them,id. Div. in Caecil. 15, 50: tui,mention of you,id. Att. 5, 9, 3: Graecorum,Juv. 3, 114.—With a foll. ut: mentionem fecit, ut reperirem, etc.,Plaut. Cist. 1, 2, 15: mentione illatā a tribunis, ut liceret,Liv. 4, 1, 2; 4, 8, 4: mentionem facere alicujus rei,to make mention of a thing, mention it,Cic. Rosc. Am. 2, 5: mentionem de aliquā re,id. Agr. 3, 2, 4: de quo feci supra mentionem,id. Leg. 3, 6, 14: mentionem movere alicujus rei,Liv. 28, 11: mentionem habere accusatorum,to make mention of, to mention,id. 38, 56: mentionem rei incohare,id. 29, 23: mentionem condicionum jacere,Vell. 2, 65, 1: mentionem facere, with acc. and inf., to mention: noli facere mentionem, te has emisse,Plaut. Most. 3, 2, 126: in senatu consules faciunt mentionem, placere statui, si, etc.,Cic. Verr. 2, 2, 39, § 95: mentio in senatu facta,id. Att. 1, 13, 3; Liv. 6, 6, 2: qua de re tecum mentionem feceram,Plaut. Pers. 1, 3, 29: fac mentionem cum avonculo,id. Aul. 4, 7, 4: ubi mentionem ego fecero de puellā, mihi ut despondeat,to propose for a girl,Plaut. Aul. 2, 2, 27.—In plur.: secessionis mentiones ad vulgus militum sermonibus occultis serere,suggestions, hints,Liv. 3, 43, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary