Lewis Short
mĕdĭōcrĭtas (noun F) : mediocris.
* A middle state, a medium, mean; moderateness, moderation (class.): mediocritatem illam tenere, quae est inter nimium et parum,Cic. Off. 1, 25, 89; 1, 39, 140: in dicendo,mediocrity,id. de Or. 1, 25, 117: dicendi,id. Brut. 66, 235: vultus,i. e. a medium between excessive gayety and over-seriousness,Auct. Her. 3, 15, 26: auream quisquis mediocritatem Diligit,Hor. C. 2, 10, 5. —Of style: cum omnis virtus sit mediocritas,Cic. Brut. 40, 149: mediocritatis (exemplum esse) Terentium, Varr. ap. Gell. 6, 14, 6.—In plur.: mediocritates illi probabant,moderate passions,Cic. Ac. 2, 44, 135: mediocritates vel perturbationum vel morborum animi,id. Tusc. 3, 10, 22.
* Meanness, insignificance, littleness, inferiority (rare but class.): hominum,Vell. 2, 130, 3: quod meae mediocritati conveniret,my insignificance,Gell. 14, 2, 25; cf.: mediocritas nostra,my modest self,Vell. 2, 111, 3: ingenii,Cic. Phil. 2, 1, 2: memoriae,Quint. 11, 2, 39.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary