Lewis Short
mātrĭmōnĭum (noun N) : mater
* Wedlock, marriage, matrimony.
* Lit. (class.): ire in matrimonium,i. e. to be married,Plaut. Trin. 3, 3, 4: in matrimonium dare, opp. in concubinatum,id. ib. 3, 2, 65: alicujus tenere, to be one's spouse: te Q. Metelli matrimonium tenuisse sciebas,Cic. Cael. 14, 34: in matrimonium dare alicui filiam suam,to give in marriage,Caes. B. G. 1, 3: in matrimonium ducere alicujus filiam,to marry,Cic. Clu. 44, 125: in matrimonium petere sibi aliquam,to ask in marriage,Suet. Caes. 27: in matrimonium collocare,to give in marriage,Cic. Div. 1, 46, 104: in matrimonium collocare (filiam),Gai. Inst. 2, 235; 238: locare in matrimonio stabili et certo,to take in marriage, marry,id. Phil. 2, 18, 44: matrimonio uxorem exigere,to put her away, repudiate her,Plaut. Merc. 4, 6, 6; so, matrimonio exturbare,Tac. A. 11, 12: dimittere aliquam e matrimonio,to put her away, to repudiate, divorce her,Suet. Tib. 49: justum matrimonium est, si, etc.,lawful marriage,Ulp. Fragm. 5, 2: non justo contractum,Gai. Inst. 1, 87.
* Transf., in plur., married women, wives (post-Aug.): matrimonia et pecudes hostium praedae destinare,Tac. A. 2, 13 fin.; Suet. Caes. 52: severius matrimonia sua viri coercerent,Just. 3, 3; 3, 5; 18, 5: matrimonia a finitimis petita,Flor. 1, 1, 10.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary