marcŭlus | martŭlus (noun M) : or , , dim. marcus
* A small hammer, a hammer (ante-class. and post-Aug.): malleus vocatur, quia dum quid calet et molle est, caedit et producit: marcus, malleus major: et dictus marcus, quod major sit ad caedendum, et fortior: marcellus mediocris: marculus malleus pusillus,Isid. Orig. 19, 7, 2; Lucil. ib.: tegulas invenit Cinyra, et metalla aeris, item forcipem, martulum, vectem, incudem,Plin. 7, 56, 57, § 195: alii caelo et marculo gemmulas exsculpunt,Front. ad Caes. 4, 4, 3 Mai.: aerariorum marculi,Mart. 12, 57, 6.

s. TLL