Lewis Short
mălignĭtas (noun F) : malignus.
* Ill-will, spite, malice, envy, malignity (not in Cic. or Caes.).—Lit.: malignitati falsa species libertatis inest,Tac. H. 1, 1: malignitas multo veneno tincta,Sen. Vit. Beat. 18, 2: interpretantium,Plin. Ep. 5, 7, 6: humana,Tac. Or. 18: malignitas et livor,id. Agr. 41.—In plur.: malignitatum vulnera, Prud. στεφ. 2, 259.
* Stinginess, niggardliness, meanness [v. malignus, II.]: ita malignitate oneravit omnes mortales mihi,Plaut. Capt. 3, 1, 4; Liv. 10, 46, 15; 34, 34, 8; 39, 9, 6.—Hence
* Transf., stingy or niggardly act: malignitatis auctores quaerendo,Liv. 5, 22, 1: accensaque ea cupiditas est malignitate patrum,id. 2, 42, 1.
* Barrenness, unfruitfulness; of the vine, Col. 3, 10, 18.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary