Lewis Short
māgālĭa | Māgālĭa, ĭum (noun N.n) : Punic; Hebr. ; Gr. μέγαρον; cf. Isid. Or. 15, 12
* Little dwellings, huts, tents.
* Lit.: magalia aedificia quasi cohortes rotundas dicunt, Cato, Orig. Fragm. ap. Serv. Verg. A. 1, 421: miratur molem Aeneas, magalia quondam,Verg. A. 1, 421; 4, 259; Serv. ad loc.; so Sall. and Cass. Hem. ap. Serv. Verg. A. 1, 421.
* The suburbs of Carthage, Plaut. Poen. prol. 86; cf. Serv. Verg. A. 1, 368 (al. Magaria).
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary