Lewis Short
(verb) : lympho, āvi, ātum, 1, and n. lympha.
* To water, dilute with water: admixto vino lymphato, id est, aqua temperato,Cael. Aur. Tard. 4, 3, 68.
* To drive out of one's senses, to distract with fear, to make mad: urbem,Val. Fl. 3, 47: urbes incursibus,Stat. Th. 7, 113: hac herba pota lymphari homines,Plin. 24, 17, 102, § 164. —As neutr.: lymphantes animi,driven crazy, mad,Plin. 27, 12, 83, § 107.—Hence, lymphātus, a, um, P. a., distracted, crazy, beside one's self, mad: exercitum pavor invasit: quippe lymphati trepidare coeperunt,Curt. 4, 12, 14: lymphati et attoniti,Liv. 7, 17, 3: repente lymphati destrictis gladiis invadunt,Tac. A. 1, 32: lymphatis caeco pavore animis,id. H. 1, 82: sine more furit lymphata per urbem,Verg. A. 7, 377: pectora,Ov. M. 11, 3: mens,Hor. C. 1, 37, 14: urbs,Stat. Th. 10, 557: lymphato cursu ruere,Sil. 1, 459.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary