lūdĭus (noun M) : ludus.
* A stageplayer, pantomimist: fite caussā meā ludii barbari,Plaut. Curc. 1, 2, 63: ipse ille maxime ludius, non solum spectator, sed actor et acroama,Cic. Sest. 54, 116; id. Har. Resp. 11; Plaut. Aul. 2, 9, 6: ludius aequatam ter pede pulsat humum,Ov. A. A. 1, 112: triviales ex Circo ludios interponebat,Suet. Aug. 74; cf. ludio.
* A gladiator: comitata est Hippia ludium ad Pharon,Juv. 6, 82.

s. TLL