LAT

Lewis Short

luctus | Luctus (noun M) : (
* Gen. lucti, Att. ap. Non. 485, 30 and 32), m. lugeo, sorrow, mourning, grief, affliction, distress, lamentation, esp. over the loss of something dear to one.
* Lit.: filius luctu perditus,Cic. Rosc. Am. 8, 23: orat, ne suum luctum patris lacrimis augeatis,id. Fl. 42, 106: in sordibus, lamentis, luctuque jacuisti,id. Pis. 36, 89: afflictus et confectus luctu,id. Att. 3, 8, 4: re cognitā tantus luctus excepit, ut, etc.,Caes. B. C. 2, 7: luctu atque caede omnia complentur,Sall. J. 97: furere luctu filii,Cic. de Or. 2, 46, 193: in maximos luctus incidere,id. Off. 1, 10, 32: luctum alicui importare,Phaedr. 1, 28, 6: dare animum in luctus,Ov. M. 2, 384: luctus aliquando ridicula fuerit imitatio,Quint. 6, 2, 26: multis in luctibus, inque perpetuo maerore senescere,Juv. 10, 244.
* Transf.
* The external signs of sorrow in one's dress and gestures, mourning, mourning apparel, weeds (usually worn by the bereaved, and also by accused persons): erat in luctu senatus, squalebat civitas, publico consilio mutatā veste,Cic. Sest. 14, 32: omnia discessu meo plena luctūs et maeroris fuerunt,id. ib. 60, 128: senatusconsulto diebus triginta luctus est finitus,Liv. 22, 56: Plancina luctum amissae sororis tum primum laeto cultu mutavit,Tac. A. 2, 75: minuitur populo luctus aedis dedicatione ... privatis autem, cum liberi nati sunt, etc., Fest. s. v. minuitur, p. 154 Müll.
* A source of grief: tu non inventa repertā Luctus eras levior,Ov. M. 1, 655; cf.: et luctum et curam effugies,Juv. 14, 157.
* Personified: , the god of grief: primisque in faucibus Orci Luctus et ultrices posuere cubilia Curae,Verg. A. 6, 274; Sil. 13, 581; Stat. Th. 3, 126.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory