(adj.adv.) : luctŭōsus, a, um, adj.luctus
* Full of sorrow.
* Causing sorrow, sorrowful, lamentable, doleful, mournful: o diem illum rei publicae luctuosum,Cic. Sest. 12, 27: fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae,id. de Or. 3, 2, 8: misera tempora et luctuosa,id. Fam. 5, 14, 1: luctuosum est tradi alteri luctuosius inimico,id. Quint. 31, 95: luctuosissimum exitium patriae,id. Sull. 33, 11: luctuosae preces,id. Att. 3, 19, 2: illud luctuosum, quod Julius Avitus decessit, dum ex praetura redit,Plin. Ep. 5, 21, 3.
* Feeling sorrow, sorrowful, sad: Dii multa dederunt Hesperiae luctuosae mala,Hor. C. 3, 6, 7.—Hence, adv.: luctŭōsē, dolefully, mournfully: luctuose canere,Varr. L. L. 5, § 76 Müll.: illud autem quam luctuose ridiculum est,Aug. de Op. Monach. 32, § 42.—Comp.: imperatores vestri luctuosius nobis prope, quam vobis perierunt,Liv. 28, 39, 6.

s. TLL