(v. n.adj.adv.) : lĭbet or lŭbet, libuit (lub-) and libitum (lub-) est (in Cic. perh. only in the latter form), 2, v. n. and
* Impers. (libeo, es, etc., as a personal verb acc. to Caper ap. Prisc. p. 922 P.) [Sanscr. root lubh, cupere, desiderare; Gr. root λιφ- in λίπτω, λιψ; cf. Goth. liub-s; Germ. lieb, dear; Lat. līber], it pleases, is pleasing, is agreeable: mihi, I am disposed, I like, I please, I will.— Constr. with nom. of a demonstr. or rel. pronoun, with inf. or a subject-clause as subject, or impers. without a subject, and with or without a dat.
* Id (quod) libet (mihi): quod tibi lubet, idem mihi lubet,Plaut. Most. 1, 3, 138: facite, quod vobis lubet,Ter. Ad. 5, 9, 34: cui facile persuasi, mihi id, quod rogaret, ne licere quidem, non modo non libere,Cic. Att. 14, 19, 4; cf.: sin et poterit Naevius id quod libet et ei libebit quod non licet, quid agendum est?id. Quint. 30, 94: quodcumque homini accidit libere, posse retur,Plaut. Am. 1, 1, 17: ubi peregre, tibi quod libitum fuit, feceris,Ter. Phorm. 5, 7, 77.—Once in plur.: cetera item, quae cuique libuissent, dilargitus est,Suet. Caes. 20.—Without a dat.: rogita quod lubet,Plaut. Ep. 5, 2, 31: faciat quod lubet,Ter. Heaut. 3, 1, 55: nihil vident, nisi quod lubet,id. ib. 4, 1, 30: si quid lubet,id. Phorm. 5, 7, 88: quae (senectus) efficeret, ut id non liberet quod non oporteret,Cic. de Sen. 12, 42: illa priorum scribendi, quodcumque animo flagrante liberet, simplicitas,Juv. 1, 152.
* With inf. or a subject-clause, with or without a dat.: concedere aliquantisper hinc mihi intro lubet,Plaut. Ps. 1, 5, 158: mihi lubet nunc venire Pseudolum,id. ib. 4, 5, 3; Ter. And. 5, 5, 2: Qui lubitumst illi condormiscere? Lu. Oculis, opinor, Plaut. Mil. 3, 2, 13: non libet mihi deplorare vitam,Cic. de Sen. 23, 84: quarum (orationum) alteram non libebat mihi scribere,id. Att. 2, 7, 1: de quo genere libitum est mihi paulo plura dicere,id. de Or. 2, 85, 348; id. Leg. 2, 27, 69; Ter. And. 1, 5, 28.—Without a dat.: cum illuc ventum est, ire illinc lubet, Enn. ap. Gell. 19, 10, 12 (Trag. v. 258 Vahl.); Ter. And. 4, 5, 21: de C. Gracchi tribunatu quid exspectem non libet augurari,Cic. Lael. 12, 41: qui in foro, quicum colloqui libeat, non habeant,id. Rep. 1, 17, 28: incoharo haec studia, vel non vacabit, vel non libebit,Quint. 1, 12, 12; 10, 1, 13; Ter. Ad. 5, 1, 4: ultra Sauromatas fugere hinc libet,Juv. 2, 1: libet expectare quis impendat, etc., I should like to see who, etc., id. 12, 95.
* Lit.
* Lĭbens (lŭbens; LIBES, Inscr. R. N. 2598 Mommsen), entis, P. a., that does a thing willingly or with readiness, willing, with good will, with pleasure (class.).
* Transf., glad, happy, joyful, cheerful, merry (ante-class.): uti ego illos lubentiores faciam, quam Lubentia'st,Plaut. As. 2, 2, 2: ego omnes hilaros, lubentes, laetificantes faciam ut fiant,id. Pers. 5, 1, 8: hilarum ac lubentem fac te in gnati nuptiis,Ter. Ad. 4, 7, 38.—Hence, adv.: lĭbenter or lŭbenter, willingly, cheerfully, gladly, with pleasure, Enn. ap. Gell. 12, 4, 4 (Ann. v. 239 Vahl.); id. ap. Non. 15, 12 (Trag. v. 379 ib.): cenare lubenter,Cato, R. R. 156: ecastor frigida non lavi magis lubenter,Plaut. Most. 1, 2, 1: ut homines te libenter studioseque audiant,Cic. Div. in Caecil. 12, 39; id. Rep. 1, 18, 30: libenter verbo utor Catonis,id. ib. 2, 1, 3; id. Lael. 24, 89; id. Rep. 2, 38, 64: ego tuas litteras legi libenter,id. Fam. 3, 5, 1; id. Att. 2, 1, 1: libenter homines id, quod volunt, credunt,Caes. B. G. 3, 18.—Comp.: ille adjurans, nusquam se umquam libentius (cenavisse),with a better appetite,Cic. Fam. 9, 19, 1; id. Lael. 19, 68: nihil libentius audiunt,Quint. 7, 1, 63; 8, 2, 11: nil umquam hac carne libentius edit,Juv. 15, 88.—Sup.: cui ego quibuscumque rebus potero libentissime commodabo, Cic. Fragm. ap. Non. 275, 18: cum lubentissime edis, Favorin. ap. Gell. 15, 8, 2: libentissime dare,Cic. Verr. 2, 4, 27, § 63; id. Leg. 2, 1, 1; Sen. Ep. 30, 9.— Hence also
* In partic.: libens or libens merito (abbreviated L. M.), a formula used in paying a vow: Jovi lubens meritoque vitulor,Plaut. Pers. 2, 3, 1: EX VOTO L. M.,Inscr. Orell. 1412: V. S. L. M., i. e. votum solvit libens merito, or V. L. S., i. e. votum libens solvit, very freq. in inscriptions.
* Lĭbĭtus, a, um, P. a.; only plur. as subst.: lĭbĭta, ōrum, n., lit., the things that please, one's pleasure, will, liking, humor (Tacitean): sua libita exercebant,Tac. A. 6, 1: ad libita Caesarum,id. ib. 12, 6: ad libita Pallantis,id. ib. 14, 2.

s. TLL