Lewis Short
lĕo (noun M) : Gr. λέων, λίς
* A lion.
* Lit.: validus,Lucr. 5, 985: fulvus,Ov. H. 10, 85: ferus,id. M. 7, 373: magnanimus,id. Tr. 3, 5, 33: leoni praecipua generositas,Plin. 8, 16, 17, § 42: Gaetulus,Verg. A. 5, 351: Poenus,id. E. 5, 27: Phrygius,id. A. 10, 157: fulvus,id. ib. 4, 159: leonum animi index cauda,Plin. 8, 16, 17, § 42: leo alumnus,Juv. 14, 247: pardus, tigris, leo— si quid adhuc est quod fremat in terris violentius,id. 8, 36: leo femina, a she-lion, lioness (for leaena), Plaut. Fragm. ap. Philarg. Verg. E. 2, 63.—Without femina: orbati leones,Stat. S. 2, 1, 9; Val. Fl. 6, 317.
* Transf.
* A lion's skin, Val. Fl. 8, 126.
* The constellation Leo: momenta Leonis,Hor. Ep. 1, 10, 16: cum sol in Leone est,Plin. 24, 17, 102, § 162: in pectore Leonis,id. 18, 26, 64, § 235.
* A kind of crab, Plin. 9, 31, 51, § 97.
* A plant, perhaps lion's-foot, Col. 10, 260; 98.
* To denote a courageous person: in pace leones, in proelio cervi,Tert. Coron. Mil. 1 med.; cf.: in praetoriis leones, in castris lepores,Sid. Ep. 5, 7 med.: domi leones, foris vulpes,Petr. 44, 4.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary