lassĭtūdo (noun F) : id.
* Faintness, weariness, heaviness, lassitude (class.): exercitationis finis esse debet lassitudo, quae citra fatigationem est,Cels. 1, 2: omnia membra lassitudo mihi tenet,Plaut. Stich. 2, 2, 12: lassitudinem hercle verba tua mihi addunt,id. Merc. 1, 2, 45: lassitudinem alicui eximere,id. ib. 1, 2, 17: sedare,id. Bacch. 1, 1, 75: illic (in lapicidinis) ibi demumst locus, ubi labore lassitudost exigunda ex corpore,id. Capt. 5, 4, 4: artius ex lassitudine dormire,Cic. Inv. 2, 4, 14: nulla lassitudo impedire officium et fidem debet,id. Fam. 12, 25, 6: nostros vires lassitudine deficiebant,Caes. B. C. 2, 41: lassitudine confici,id. ib. 3, 92 and 95: cursu ac lassitudine exanimati,id. B. G. 2, 23: lassitudine oppressi,id. ib. 4, 15: timere, ne non virtute hostium, sed lassitudine sua vincerentur,Curt. 3, 7, 9: in lassitudine homines proniores sunt ad iracundiam,Plin. 22, 24, 51, § 111: citra lassitudinem exercere aliquid,not to weary,Sen. Ira, 3, 9, 1.
* With gen. subj.: lassitudo armorum equitandive,Plin. 23, 1, 26, § 52.—Transf., as a term of reproach: lassitudo conservūm, reduviae flagri, that wearies his fellowslaves with stripes, Titin. ap. Fest. p. 270 Müll.

s. TLL