Lewis Short
largītor (noun M) : largior
* A liberal giver, a bestower, granter, dispenser, distributer, imparter.
* In gen. (rare; not in Cic.): multarum rerum ac maxume pecuniae largitor,Sall. J. 95: largitor voluntarius repente senatus factus,Liv. 6, 16: minime largitore duce,liberal,id. 6, 2; cf. praedae,id. 9, 42: Bacche, sacri largitor laticis,dispenser,Sil. 7, 164.
* In partic., in a bad sense, a briber (class.): exsistunt in re publica plerumque largitores et factiosi,Cic. Off. 1, 19, 64: cujuscumque tribus largitor esset,id. Planc. 15, 37: Lentulum largitorem et prodigum non putat,a spendthrift, squanderer,id. Cat. 4, 5, 10.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
Lewis Short
largītor, āri, false read. for largiri te, Plaut. Trin. 3, 3, 14; v. Ritschl ad h. l. and proleg. p. 68.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary