Lewis Short
lāmentum (noun N) : perh. for clamentum, from clamo
* A wailing, moaning, weeping, lamentation, lament (class., only in plur.): virum,Lucr. 6, 242 Lachm.: negat se velle mortem suam dolore amicorum et lamentis vacare,Cic. de Sen. 20, 73: se lamentis lacrimisque dedere,id. Tusc. 2, 21, 48: lamentis lacrimisque extinctos prosequi,Liv. 25, 38: lamenta ac lacrimas cito ponunt,Tac. G. 27: in sordibus, lamentis luctuque jacēre, Cis. Pis. 36, 88: lamentis gemituque et femineo ululatu Tecta fremunt,Verg. A. 4, 667: per lamenta ... muliebriter ferre,Tac. Agr. 28.—Transf., of hens, Plin. 10, 55, 76, § 155.—Sing.: assume super Syrum lamentum,Vulg. Ezech. 27, 2; id. Jer. 9, 20 al.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary