LAT

Lewis Short

(adjective) : lăcer (lăcĕrus quoted by Prisc. 901 P.), ĕra, ĕrum, root λακ-, to tear; Gr. λακερός, torn; λάκκος, lake; Lat. lacero, lacus, lacuna, lāma; Irish, loch; Engl. lake
* Mangled, lacerated, torn to pieces.
* Lit. (not in Cic. or Caes.): homo,Lucr. 3, 403: corpus,Liv. 1, 28; Plin. 2, 63, 63, § 156: corpus verberibus,Just. 21, 4, 7: cui quod membrum lacerum laesumve est, Masur. Sab. ap. Gell. 4, 2, 15: Deiphobum lacerum crudeliter ora,mutilated,Verg. A. 6, 495; so, artus avolsaque membra et funus lacerum tellus habet,id. ib. 9, 491.—Of the hair: nec modus aut pennis, laceris aut crinibus, ignem spargere,Stat. S. 1, 1, 133; Sil. 6, 560; Claud. Rapt. Pros. 3, 177: vestis,Tac. H. 3, 10: tectorum vestigia lacera et semusta,id. A. 15, 40: puppis,Ov. H. 2, 45: insignia,Stat. Th. 10, 8: lacerae unguibus venae,Sen. Phoen. 162.
* Trop. (postAug. and very rare): sparsas, atque, ut ita dicam, laceras gentilitates colligere atque conectere,families rent and scattered,Plin. Pan. 39, 3.—Poet.: castra,an army that has lost its general,Sil. 15, 9: lacerae domus artus componere,Sen. Thyest. 432.—*
* Transf., act., rending, lacerating (for lacerans): morsus,Ov. M. 8, 880.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory