Lewis Short
lăbĭa | lăbĕa, ii | lăbĭum (noun F.n) : or , , f., and , , n. Gr. λάπτω; Lat. lambo, labrum, labeo; cf. Germ. Lippe; Engl. lip
* A lip (form labia, ante- and post-class. for labrum; labium, also post-Aug.: Verrius Flaccus sic distinxit, modica esse labra, labia immodica et inde labiones dici,Charis. p. 79 P.): dejecta labia,App. M. 3, p. 140.—In neutr.: labium, Seren. ap. Non. 210, 21.—More freq. in plur.: age tibicen: refer ad labias tibias,Plaut. Stich. 5, 4, 41: tremulus labeis demissis,Ter. Eun. 2, 3, 44; Nigid. ap. Gell. 10, 4, 4: labiae pendulae,App. M. 3, p. 140. —Form labea, Pompon. ap. Non. 456, 43: labearum ductu,Gell. 18, 4, 6.—In neutr.: salivosa labia,App. Mag. p. 313: labiorum fissuris mederi,Plin. 29, 3, 11, § 46: ulcera labiorum,id. 34, 11, 27, § 115; Quint. 11, 3, 160 dub.; Lact. Opif. D. 10, 13; Just. 1, 10, 15; 15, 3, 4.—Prov.: labiis ductare aliquem,to ridicule, make game of one,Plaut. Mil. 2, 1, 15.
* Transf., the axle or some other part of an oil-press: labiam bifariam facito,Cato, R. R. 20, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary