LAT

Lewis Short

lābes (noun F) : (abl. labi for labe, Lucr. 5, 930), 1. lābor
* A fall, falling down, sinking in.
* Lit. (rare but class.): dare labem,Lucr. 2, 1145: motus terrae Rhodum ... gravi ruinarum labe concussit,Just. 30, 4, 3: tantos terrae motus in Italia factos esse, ut multis locis labes factae sint terraeque desederint,subsidences of the earth,Cic. Div. 1, 35, 78; cf.: labes agri,id. ib. 1, 43, 97: terrae,Liv. 42, 15; so absol.: si labes facta sit, omnemque fructum tulerit,Dig. 19, 2, 15, § 2: labes imbris e caelo,Arn. 5, 185.
* Transf.
* A fall, stroke, ruin, destruction: hinc mihi prima mali labes,the first blow of misfortune,Verg. A. 2, 97: haec prima mali labes, hoc initium impendentis ruinae fuit,Just. 17, 1, 5: metuo legionibu' labem, Enn. ap. Diom. p. 378 P. (Ann. v. 283 Vahl.): quanta pernis pestis veniet, quanta labes larido,Plaut. Capt. 4, 3, 3: innocentiae labes ac ruina,Cic. Fl. 10, 24: labes in tabella,id. Lael. 12, 41: regnorum labes,Val. Fl. 5, 237.
* Meton., ruin, destruction; of a dangerous person, one who causes ruin: (Verres) labes atque pernicies provinciae Siciliae,Cic. Verr. 1, 1, 2: labes popli, Plant. Pers. 3, 3, 4.—Of a bad law: labes atque eluvies civitatis,Cic. Dom. 20, 53.
* In partic., the falling sickness, epilepsy, Ser. Samm. 57, 1018.— Hence, in gen.,disease, sickness,Grat. Cyneg. 468.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

Lewis Short

lābes (noun F) : Gr. λώβη, λωβεύω; cf. Georg Curtius Griech. Etym. p. 372.
* A spot, blot, stain, blemish, defect.
* Lit. (poet. and in post-Aug. prose): tractata notam labemque remittunt Atramenta,Hor. Ep. 2, 1, 235: sine labe toga,Ov. A. A. 1, 514: purum et sine labe salinum,Pers. 3, 25: victima labe carens,Ov. M. 15, 130: aliqua corporis labe insignis,Suet. Aug. 38: item quae (virgo) lingua debili sensuve aurium deminuta, aliave qua corporis labe insignita sit, Gell. 1, 12, 3.
* Trop., a stain, blot, stigma, disgrace, discredit: labes macula in vestimento dicitur, et deinde μεταφορικῶς transfertur in homines vituperatione dignos, Paul. ex Fest. p. 121 Müll. (freq. and class.): animi labes nec diuturnitate evanescere, nec amnibus ullis elui potest,Cic. Leg. 2, 10, 24: saeculi labes atque macula,id. Balb. 6, 15: labem alicujus dignitati aspergere,a stain, disgrace,id. Vatin. 6, 15: labem alicui inferre,id. Cael. 18, 42: famae non sine labe meae,Prop. 4 (5), 8, 20. domus sine labe,Juv. 14, 69: vita sine labe peracta,Ov. P. 2, 7, 49: abolere labem prioris ignominiae,Tac. H. 3, 24: donec longa dies ... concretam eximit labem, purumque relinquit sensum,Verg. A. 6, 746. —Of an immoral custom: dedit hanc contagio labem,Juv. 2, 78.—Plur.: conscientiae labes habere,Cic. Off. 3, 21, 85: peccatorum labibus inquinati,Lact. 4, 26; id. Ira Dei, 19.
* Meton. (abstr. pro concreto), a disgrace, i. e. a good-for-nothing fellow, a wretch: habeo quem opponam labi illi atque caeno,Cic. Sest. 8, 20: caenum illud ac labes,id. ib. 11, 26.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory