LAT

Lewis Short

(verb) : jurgo, āvi, ātum (ante-class. jurigo, Plaut. Merc. 1, 2, 9; Brix ad Trin. 1, 2, 30), 1, and
* A. [from jus, not a compound of ago, v. Ritschl. Opusc. 2, 427].
* Neutr.
* To quarrel, brawl, dispute, scold: cedo, quid jurgabit tecum?Ter. Andr. 2, 3, 15: cum Davo egomet vidi jurgantem ancillam,id. ib. 5, 1, 19; Suet. Ner. 5: jurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare,Cic. Rep. 4, 8, 4 (ap. Non. p. 430): ne jurgares quod,Hor. Ep. 2, 2, 22.
* Act., to chide, censure, blame: haec jurgans,Liv. 8, 33; 10, 35: istis Jurgatur verbis,Hor. S. 2, 2, 100.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary
memory