Lewis Short
jurgĭum (noun N) : jurgo
* A quarrel, strife, dispute, altercation, contention (class.): jurgio tandem uxorem abegi ab janua,Plaut. Men. 1, 2, 18; 5, 2, 21: jam jurgio enicabit, si intro rediero,id. Merc. 3, 2, 14: benevolorum concertatio, non lis inimicorum, jurgium dicitur,Cic. Rep. 4, 8, 8 (ap. Non. p. 430): in jurgio respondere,Cic. de Sen. 3, 8: optimum quemque jurgio lacessere,Tac. A. 14, 40: quempiam jurgio invadere,id. H. 2, 53: petulantibus jurgiis illudere,id. ib. 3, 32: jurgia jactare,to quarrel,Verg. A. 10, 95: tecum jurgia nectere,engage in mutual strife,Ov. Am. 2, 2, 35: per jurgia dicere aliquid,in the heat of a dispute,id. Tr. 5, 11, 1: jurgia prima sonare incipiunt,Juv. 15, 51: alterna jurgia,id. 6, 268: facere,Plin. 16, 44, 89, § 239: erumpere in jurgia,to break out into railing,Just. 10, 2, 5: jurgio aliquem corripere,Suet. Galb. 5: inter Helvidium et Eprium acre jurgium,Tac. H. 4, 6: vixit cum uxore sine jurgio,without a quarrel,Plin. Ep. 8, 5, 1.
* Law t. t. A legal dispute, a separation between husband and wife (cf. divortium): quod si non divortium sed jurgium fuit, dos ejusdem matrimonii manebit,Dig. 23, 3, 31.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary