Lewis Short
(verb) : jūdĭco, āvi, ātum, 1 (judicassit for judicaverit, Cic. Leg. 3, 3, 6), judex
* To examine judicially, to judge, be a judge, pass judgment, decide (syn.: judicium facio, reddo; class.).
* Lit.: si recte et ordine judicaris,Cic. Rosc. Am. 48, 138: cum magistratus judicassit,id. Leg. 3, 3, 6: ordo alius ad res judicandas postulatur,id. Div. in Caecil. 3, 8: aliquid contra aliquem,id. Fl. 4, 11: judicare, deberi viro dotem,id. Caecin. 25 fin.: homo in rebus judicandis spectatus et cognitus,Cic. Verr. 1, 10, 29: judicantem vidimus Aeacum,Hor. C. 2, 13, 22: ad judicandum evocari,Suet. Galb. 14: ne aut spoliaret fama probatum virum, si contra judicavisset,Cic. Off. 3, 19, 77: de bene meritis civibus potestas judicandi,id. Mil. 2, 4: res,id. Phil. 1, 8, 20; Cic. Verr. 2, 2, 31, § 76: ex aequo et bono,id. Caecin. 23, 63: mihi tris hodie litis judicandas dicito,Plaut. Merc. 2, 2, 10.—With kindred acc.: inclytum judicium, Poët. ap. Cic. Div. 1, 50, 114. —Esp.
* To condemn = damnare; quo jam diu sum judicatus,Plaut. Men. 1, 1, 20: judicati atque addicti,Liv. 6, 34, 2; 6, 14, 10: judicatum pecuniae,id. 6, 14, 3: quoad vel capitis vel pecuniae judicasset privato,id. 26, 3, 8: quique judicati pecuniae in vinculis essent,id. 23, 14, 3: judicare aliquem pecuniae,to fine,Gell. 20, 1, 47: alicui perduellionem judicare,Liv. 1, 26.
* Transf. beyond the legal sphere.
* To judge, judge of a thing: aliquid oculorum fallacissimo sensu,Cic. Div. 2, 43, 91: quod egomet multis argumentis jam antea judicāram,id. Fam. 3, 4, 1: sic statuo et judico, neminem, etc.,id. de Or. 2, 28, 22.
* To declare, proclaim a person to be any thing: judicetur non verbo sed re, non modo non consul, sed etiam, hostis Antonius,Cic. Phil. 3, 6, 14: Deiotarum unum fidelem populo Romano,id. ib. 11, 13, 34: cujus rei exemplum pulcherrimum judicarem,Caes. B. G. 7, 77.
* To determine, resolve, conclude: de itinere ipsos brevi tempore judicaturos,Caes. B. G. 1, 40.
* To adjudge, make over to a person: nam ego ad Menaechmum nunc eo, cui jam diu Sum judicatus (al. quo),Plaut. Men. 1, 1, 20: judicata pecunia,Val. Max. 4, 1, 8.—Hence, jūdĭ-cātus, a, um, P. a., decided, determined: mihi judicatum est deponere illam personam,I am determined,Cic. Fam. 7, 33, 2: res judicata,a decided matter taken as a precedent for other cases,id. Top. 5, 28; Quint. 5, 2, 1: infirmatio rerum judicatarum,Cic. Agr. 2, 3, 8.—Also, sentenced, condemned: judicatum duci,Cic. de Or. 2, 63. —Hence, subst.: jūdĭcātum, i, n., a matter judged or decided; a decision, judgment, precedent, authority: judicatum est id, de quo sententia lata est, aut decretum interpositum,Auct. Her. 2, 13, 19: judicatum est, de quo ante jam sententia alicujus ... constitutum est,Cic. Inv. 2, 22, 68; id. Flac. 20, 48: quamvis postea judicatum fiat, tamen actio data non intercidit,Dig. 27, 3, 21.
* An award, a fine: solvere,Cic. Quint. 13, 44; 7, 29.—Adv.: jūdĭcātō, deliberately (post-class.), Gell. 14, 1.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary