Lewis Short
(verb) : jējūno, 1, id.
* To fast (late Lat.): Abraham peregrinis prandentibus cibos jejunaturus apposuit,Hier. Ep. 66, 11: cum jejunas laeta sit facies tibi,id. ib. 22, 27.
* With dat., to abstain from a thing: Adam salvus alioquin, si uni arbusculae jejunare maluisset, Tert. Jejun. 3.—With ab: a justa fruge naturae,Tert. Pud. 16.— Trop.: philosophiā,Tert. Anim. 6.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary