Lewis Short
jactūra (noun F) : jacto
* A throwing, a throwing away.
* Lit., a throwing overboard: si in mari jactura facienda sit, equine pretiosi potius jacturam faciat, an servuli vilis?Cic. Off. 3, 23, 89: gubernator, ubi naufragium timet, jactura, quidquid servari potest, redimit,Curt. 5, 9, 3; Dig. 14, 2, 2, § 2.
* Transf.
* Trop., loss or diminution: concedam hoc ipsum, si vis, etsi magnam jacturam causae fecero,Cic. Div. 2, 15, 34: dignitatis jacturam facere,id. Planc. 2, 6: jacturam criminum facere,i. e. to omit in the accusation,Cic. Verr. 2, 1, 12, § 33: jacturam honoris et dignitatis facere,Caes. B. C. 1, 32: temporis,Liv. 39, 4: parvā jacturā acceptā,id. 4, 32: nulla Sophocleo veniet jactura cothurno,Ov. Am. 1, 15, 15; id. A. A. 2, 253: humani generis,id. M. 1, 246: famae,Juv. 6, 91.
* Expense, cost: provincia sumptibus et jacturis exhausta,Cic. Att. 6, 1, 2; 3, 29: non magnā jacturā factā,id. Clu. 8, 23: magnis jacturis sibi quorundam animos conciliare,Caes. B. C. 3, 29: eos ad se magnis jacturis pollicitationibusque perduxerant,id. B. G. 6, 12, 1.
* A dismissal, turning away: clientis,Juv. 3, 125.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary