Lewis Short
is | ĕā, Id | ĕō (noun M.n.f.f.n) : (m. eis, C. I. L. 1, 198; n. it, ib. 5, 875 al., and freq. in MSS. of Plaut.)
* Gen. ējus (old form eiius, C. I. L. 3, 1365 et saep.; v. Prisc. 1, 4, 18, p. 545; also etius,ib. 2, 1276 al.; scanned ĕius,Plaut. Poen. 4, 2, 60; Ter. Eun. 1, 2, 51; v. Lachm. ad Lucr. 3, 374; also Cic. poët. N. D. 2, 42, 109: eius, monosyl.,Plaut. Mil. 3, 1, 206; Ter. Eun. 4, 1, 7 et saep.; dat. ĕï, in ante-class. poetry often ēi, Plaut. Most. 4, 2, 32; Ter. Heaut. 3, 1, 46; Lucr. 2, 1136; 5, 300: eiei, C. I. L. 1, 198, 12 al.: eei,Inscr. Neap. 2423: iei, C. I. L. 1, 205, col. 2, 12 al.: ei, monosyl.,Plaut. Capt. 2, 3, 68; id. Trin. 1, 2, 138 et saep.; Cat. 82, 3; cf. Prisc. 7, 5, 21, p. 740; Lachm. ad Lucr. 3, 374: eo,Inscr. Murat. 582; f. eae, Plaut. Mil. 2, 3, 77 Ritschl; Cato, R. R. 46, 1; v. Varr. L. L. 8, 28, 51; acc. im for eum, Lex ap. Cic. Leg. 2, 24, 60; Charis. 1, 17, p. 107 sq.; Paul. ex Fest. p. 103; also em, Tab. XII., tab. 1, fr. 1.— Plur. nom. m. ĕi, Plaut. Mil. 2, 4, 32; id. Stich. 1, 3, 47; Ter. Ad. prol. 23; but in the MSS. ii; Cic. de Or. 1, 19, 87 et saep.: eei,Inscr. Neap. 2423, 8: iei, C. I. L. 1, 185; Varr. L. L. 9, 1, 2 al.; but ī,Plaut. Trin. prol. 17; id. Mil. 3, 1, 158 al.; v. Ritschl prol. p. 98; gen. eum for eorum, Inscr. Murat. 582, 2; dat. and abl. eīs or iīs, also īs, C. I. L. 1, 198, 48; Plaut. Mil. 3, 1, 140, and freq. in MSS.: eis, monosyl.,Ter. And. 1, 1, 36; id. Eun. 5, 8, 59 al.; v. Lachm. ad Lucr. 4, 934: ieis, C. I. L. 1, 204, col. 1, 5 al.; old form also ībus,Plaut. Mil. 1, 74; id. Truc. 1, 2, 17: ĭbus, Titin. et Pomp. ap. Non. p. 486; Lucr. 2, 88; cf. S. C. ap. Gell. 4, 6, 2; v. Lachm. l. l.; f. eābus, Cato, R. R. 152; cf. Prisc. 7, 3, 11, p. 733; v. more on these forms, Neue, Formenl. 2, 191-196), pron. demonstr. [root i-; Sanscr. itas; hence, i-ha, here; cf. i-bi, i-ta, i-dem, etc.].
* He, she, it; this or that man, woman, thing.
* Referring to something already mentioned, in gen.
* He, she, it; that man or the man (woman, thing), the one, that one, as a correlative to qui: si is, qui erit adductus,Cic. Verr. 2, 3, 89, § 207: is mihi profecto servus spectatus satis, Cui dominus curae est,Ter. Ad. 5, 6, 5. And also in the first person: haec tibi scribo ... is, qui flevi,Sen. Ep. 1.
* Such, of such a sort, character, or quality: in eum jam rediit locum, ut, etc.,Ter. Heaut. 2, 3, 118: neque enim tu is es, qui, quid sis, nescias,Cic. Fam. 5, 12, 6; 4, 7, 2: itaque ego is in illum sum, quem tu me esse vis,id. Att. 7, 8, 1: is eram natus ... ut potuerim,Liv. 7, 40, 8.—Adj.: nec tamen eas cenas quaero, ut magnae reliquiae fiant,Cic. Fam. 9, 16, 8; id. Clu. 70: quae causae sunt ejus modi, ut de earum jure dubium esse non possit,id. de Or. 1, 57, 241: est enim credo is vir iste, ut civitatis nomen sua auctoritate sustineat,id. Fl. 15, 34.
* Of the second person: qui magister equitum fuisse tibi viderere, is per municipia cucurristi,Cic. Phil. 2, 30.
* N., to designate an idea in the most general manner, that (thing, fact, thought, circumstance, etc.).
* When is, ea, id would stand in the same case with the relative it is usually omitted; when the relative precedes, it is sometimes employed for emphasis: male se res habet, cum, quod virtute effici debet, id temptatur pecuniā,Cic. Off. 2, 6, 22.
* Sometimes is refers to the foll. substantive, instead of to the preceding relative: quae vectigalia locasset, ea rata locatio (for eorum),Liv. 23, 11: ea libera conjectura est (for de hac re),id. 4, 20: quae pars major erit, eo stabitur consilio (for ejus),id. 7, 35: existit ea, quae gemma dicitur,Cic. de Sen. 15.—Sometimes, for emphasis, it is placed before the relative quod, to represent a thought or clause: ratus, id quod negotium poscebat, Jugurtham venturum,Sall. J. 56, 1; id. C. 51, 20: sive ille hoc ingenio potuisset, sive, id quod constaret, Platonis studiosus audiendi fuisset,Cic. de Or. 1, 20, 89: si nos, id quod debet, nostra patria delectat,id. ib. 1, 44, 196: si, id quod facile factu fuit, vi armisque superassem,id. Sest. 17, 39; 13, 30; so, id quo,id. Inv. 1, 26, 39: id de quo,Liv. 21, 10, 9. — It is thus apparently pleonastic after substantives: Octavio Mamilio—is longe princeps Latini nominis erat ...—ei Mamilio filiam nuptum dat, Liv. 1, 49, 9: cultrum, quem habebat, eum defigit,id. 1, 58, 11; cf. id. 3, 58, 1.—It is rarely pleonastic after the relative: quod ne id facere posses, idcirco dixeram,Cic. Ac. 2, 25, 79 dub. (B. and K. bracket id).
* It is sometimes used instead of the reflexive pronoun: Helvetii persuadent Rauracis, ut una cum iis (for secum) proficiscantur,Caes. B. G. 1, 5: Caesar etiam privatas injurias ultus est, quod ejus soceri avum Tigurini interfecerant,id. ib. 1, 12.
* It is sometimes placed, for greater emphasis, after a relative: multitudinem, quae fortunis vestris imminebat, eam ... se fecisse commemorat, ut, etc.,Cic. Mil. 35, 95; cf.: urbem novam conditam vi et armis, jure eam legibusque de integro condere parat,Liv. 1, 19, 1.
* In gen.: quando verba vana ad id locorum fuerint, rebus standum esse,hitherto, till now,Liv. 9, 45, 2; so, ad id (sc. tempus),id. 3, 22: ad id diei,Gell. 17, 8: ad id quod natura cogeret, i. e. death,Nep. Att. 22, 2: id temporis,at that time,Cic. Mil. 10, 28; id. Cat. 4, 1, 10: id. Att. 13, 33: id aetatis,at that age,id. de Or. 1, 47; cf. Cic. Verr. 2, 2, 37, § 91.
* Esp.
* Id, therefore, for that reason, on that account: id ego gaudeo,Cic. Q. Fr. 3, 1, 3: id misera maesta est,Plaut. Rud. 2, 3, 66: idne estis auctores mihi?do you advise me to that?Ter. Ad. 5, 8, 16.
* Id genus = ejus generis, Gell. 9, 12, 13: aliquid id genus scribere,Cic. Att. 13, 12, 3.
* Ad id, for that purpose: ad id quod sua quemque mala cogebant, evocati,Liv. 3, 7, 8: ad id quod = praeterquam quod, besides that: consul ad id, quod, etc., tunc quoque, etc.,id. 44, 37, 12; 3, 62, 1; 26, 45, 8 al.
* In id, to that end, on that account, therefore: in id fide a rege accepta,Liv. 28, 17.—(ε) In eo est, it is gone so far, is at that pass: quod ad me de Lentulo scribis, non est in eo,it is not come to that, is not so,Cic. Att. 12, 40: cum jam in eo esset, ut in muros evaderet miles,when the soldiers were just on the point of scaling the walls,Liv. 2, 17, 5; 28, 22, 8; Nep. Milt. 7, 3: in eo est, also, it consists in that, depends upon that: totum in eo est tectorium, ut sit concinnum,Cic. Q. Fr. 3, 1, 1, § 1: ejus omnis oratio versata est in eo, ut, etc.,id. de Or. 1, 57, 254: sic velim enitare quasi in eo mihi sint omnia,id. Fam. 15, 14.— (ζ) Ex eo, from that, hence: sed tamen ex eo, quod eam voluptatem videtur amplexari saepe vehementius, etc.,Cic. Fin. 2, 9. — (η) Cum eo, ut (with subj.), with the condition or stipulation that, etc., Liv. 8, 14.— (θ) Eo, adverbially, with the comp., so much, by so much; but frequently to be expressed in English by the, Cic. Quint. 9; so id. Q. Fr. 3, 1, 5.
* Such, so great, of so high a degree: L. Mescinius ea mecum consuetudine conjunctus est, quod mihi quaestor fuit,Cic. Fam. 13, 26, 1.—Hence, advv.
* (sc. parte, viā, etc.), on that side, by that way, there: quod eā proxime accedi poterat,Cic. Caecin. 8, 21: itinera muniit: effecit ut eā elephantus ornatus ire posset, quā antea, etc.,Nep. Ham. 3 fin.: postquam comperit, transitum eā non esse,Liv. 21, 32, 9; 5, 43, 2; 24, 2 fin.; 26, 11 fin.; 27, 15 fin. al.
* V. 2. eo.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary