Lewis Short
(v. a.P. a.) : irrīto (inr-), āvi, ātum, 1 (
* Perf. subj. inritassis for inritaveris, Plaut. Am. 1, 1, 298), v. a. cf. ἔρις, ἐρέθω, ἐρεθίζω, Georg Curtius Gr. Etym. p. 342, ed. 4, to incite, excite, stimulate, instigate, provoke, exasperate, irritate.
* Lit.: inritare dictum est proprie provocare,Non. 31, 21: si me inritassis, etc.,Plaut. Am. 1, 1, 298; id. Stich. 2, 2, 22: ne si magis inritatus siet,Ter. Ad. 2, 4, 18: ita sum inritatus, ut, etc.,id. Phorm. 2, 1, 10: ut vi inritare ferroque lacessere fortissimum virum auderet,Cic. Mil. 31, 84: virum telis,Verg. A. 10, 644: Terra, ira irritata deorum,id. ib. 4, 178: bello gentes,Just. 12, 6, 16: sibi simultates,Liv. 33, 46: aliquem ad necem alicujus,Vell. 2, 66.— Poet.: cum fera diluvies quietos Irritat amnes,enrages,Hor. C. 3, 29, 41: flammas,to kindle,Ov. F. 2, 649.
* In gen., to incite, move, stir up, provoke, vex, inflame: crabrones,Plaut. Am. 2, 2, 75: tribunos plebis fama ea ipsa inritaverat magis ad certamen,Liv. 6, 27: animos ad bellum,id. 31, 5: iracundiam, Sen. de Ira, 3, 8: infantiam ad discendum,Quint. 1, 1, 26: forma meos irritat amores,Ov. Am. 2, 4, 9: vitia,id. ib. 3, 4, 11: cupiditatem,Sen. Ep. 7: suspiciones,Tac. H. 3, 4: animos,Hor. A. P. 180: ingenium,Prop. 4 (5), 6, 75. naturam per se pronam ad humanitatem,Sen. Ben. 6, 29: princeps, qui delatores non castigat, irritat,encourages,Suet. Dom. 9: exitium,to hasten,Tac. A. 13, 1: tussim,to excite, make worse,Cels. 2, 1; 5, 28, 2. — Hence, irrī-tātus, a, um, P. a., excited, enraged, provoked, irritated: canem inritatam imitarier,Plaut. Capt. 3, 1, 25: ad aliquid,Suet. Galb. 21: in aliquid,Sen. Ep. 97.— Comp.: ego his ejus verbis irritatior,Gell. 15, 9, 7; 10, 9, 2; id. praef. § 20.—Adv.: irrītātē, in an irritated manner; only in comp., Amm. 22, 15, 19.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary