Lewis Short
(adjective) : irrĕvĕrens (inr-), entis, 2. inrevereor
* That does not show due respect or veneration, disrespectful, irreverent (postAug.).
* With gen.: operis,Plin. Ep. 8, 21, 3.
* With dat.: matri,Spart. Carac. 2.
* With in and acc.: in prophetam,Tert. adv. Marc. 2, 14.
* Absol.: anima,Vulg. Sirach, 23, 6: non eris tam irreverens ut, etc.,Symm. 8, 28.— Sup. absol.: quam sint nequissimi et irreverentissimi, Aug. Civ. Dei, 2, 2.—With erga: irreverentissimi erga deos vestros,Tert. ad Nat. 1, 10. — Adv.: irrĕvĕrenter, disrespectfully, irreverently: irreverenter et temere,Plin. Ep. 2, 14, 2: agere,id. ib. 6, 13, 2.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary