LAT

Lewis Short

īra (noun F) : (
* Gen. iraï for irae,Lucr. 3, 303), f. kindred to Sanscr. īr, tremere, commoveri; cf.: ir-ya, vigorous; iras-yati, to be angry; Gr. ἔρις, ἐρέθω.
* Prop., anger, wrath, rage, ire: ira est libido poeniendi ejus, qui videatur laesisse injuriā,Cic. Tusc. 4, 9, 21: ira, quae quamdiu perturbationem habet, dubitationem non habet,id. ib. 4, 36, 77: ira furor brevis est,Hor. Ep. 1, 2, 62: ira est cupiditas ulciscendae injuriae, Sen. de Ira, 1, 2, 4: facit ira nocentem Hunc sexum,Juv. 6, 647: facere aliquid per iram,in anger,Cic. Tusc. 4, 37, 79: plus irae suae quam utilitati communi paruisse,to his anger,Nep. Alc. 4, 6: irā et dolore incensus,id. Pelop. 5, 4: irā commotus,Sall. C. 31, 6: acuere iram,id. ib. 12, 590: attollere,id. ib. 2, 381: concipere,Just. 5, 10: concitare,Ov. P. 4, 14, 41: evomere in aliquem,Ter. Ad. 3, 2, 14: vertere in aliquem,Hor. Epod. 5, 54: non sufficit irae occidisse aliquem,Juv. 15, 169: indulgere irae,Liv. 23, 3: iram exstinguere,Petr. 94: contundere,Col. 6, 2: frangere,Quint. 6, 3, 9: lenire,id. 3, 8, 12: ponere,Hor. A. P. 160: moderari irae,id. Ep. 1, 2, 59: pone irae frena modumque,Juv. 8, 88: quantulacumque est occasio, sufficit irae,id. 13, 183: dum defervescat ira,Cic. Tusc. 4, 36, 78: deflagrat, Liv. 40, 8: decedit,Ter. Hec. 3, 5, 55: irae sunt inter aliquos,id. And. 3, 3, 20: ira inter eas intercessit,id. Hec. 3, 1, 25: in Romanos, propter obsides nuper interfectos,Liv. 25, 15, 7: adversus Romanos,id. 36, 6, 1: ira deorum,Ov. M. 1, 378; Juv. 13, 100: numinis,Ov. Tr. 3, 6, 23: deūm,Verg. A. 3, 215: Junonis,id. ib. 1, 4: in quorum mente pares sunt Et similes ira atque fames,Juv. 15, 131.— Plur.: veteres in Populum Romanum irae,Liv. 21, 25, 2: excitare iras,Verg. A. 2, 594: horribiles exercere iras,id. G. 3, 152: mollire iras,Liv. 1, 9: induere,Stat. Th. 1, 38: quicquid ex foedere rupto irarum in nos caelestium fuit,Liv. 9, 1: iras plumbeas gerere,heavy,Plaut. Poen. 3, 6, 18: inde irae et lacrimae,Juv. 1, 168.— With obj.-gen., on account of: ob iram fugae,Liv. 27, 7: amissae praedae,id. 1, 5: diremptae pacis,id. 9, 8; 21, 2; 37, 51: ereptae virginis,Verg. A. 2, 413.—So, plur.: irae imperatorum,against the commanders,Liv. 8, 30: cladum,because of, indignation at,Sil. 12, 271.
* Transf.
* A cause of anger, provocation: aut age, dic aliquam, quae te mutaverit, iram,Ov. P. 4, 3, 21.
* Personified: comunt Furor Iraque cristas,Stat. Th. 3, 424.—Plur.: Iraeque Insidiaeque, dei (Mavortis) comitatus,Verg. A. 12, 336: atraeque genis pallentibus Irae,Val. Fl. 2, 205; Sil. 4. 437.
* A passion inspired by anger (poet.): subit ira cadentem Ulcisci patriam,Verg. A. 2, 575.
* Of inanim. and abstr. things, violence, impetuosity, fury (mostly poet.): belli,Sall. Hist. Fragm. 4, 61, 3 Dietsch: ira belli desenuit,id. ib. 1, 93: flagelli,Val. Fl. 7, 149: maris,id. 1, 37: dant mucronibus iras,Sil. 7, 344: nimborum,id. 17, 253: grandinis,id. 12, 610.
Charlton T. Lewis, Charles Short, A Latin Dictionary

TLL

s. TLL
Thesaurus Linguae Latinae
memory